توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

.

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟ ارزهای دیجیتالی که در بازار کریپتوکارنسی معرفی شده‌اند هرکدام بر اساس ساختاری که دارند در دسته‌بندی «توکن» یا «کوین» قرار می‌گیرند.

تا کنون فکر می‌کردیم که تفاوتی میان ارزها وجود ندارد و همه آنها یک پول دیجیتال هستند و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌توانیم سود کنیم. اما این خیال با واقعیت فاصله دارد. قبل از ورود باید این بازار را به خوبی بشناسیم و در رمزارزهای مطمئن سرمایه‌گذاری کنیم.

در دنیای کریپتو اصطلاحات زیادی وجود دارد که به‌عنوان یک فعال در این بازار باید با آنها آشنا باشیم. یکی از این اصطلاحات مهم توکن و کوین است. توکن به ارزهایی دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل ندارند و به ارزهایی که بلاک‌چین مخصوص خود را دارند، کوین گفته می‌شود. این یک تعریف کلی و ساده از دسته‌بندی ارزهای دیجیتال در بازار است. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است و به مطالب گسترده‌تری نیاز دارید، نگران نباشید و این مقاله را تا انتها دنبال کنید. این مطلب از بلاگ را به «بررسی تفاوت‌ کوین و توکن در ارزهای دیجیتال» اختصاص داده‌ایم. همچنین در طی یک مقایسه بررسی می‌کنیم که سرمایه‌گذاری در توکن بهتر است و یا کوین؟ برای اطلاعات بیشتر نیز می توانید اینجا را کلیک کنید.

کوین چیست؟

کوین «Coin» به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ساخته شده‌اند و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کنند. در واقع کوین معادل دیجیتالی پول است و بیت‌کوین محبوب‌ترین نمونه آن است. این رمز ارزها بلاک‌چین مستقل و پایدار خودشان را دارند که مهم‌ترین تفاوت اصلی کوین و توکن نیز همین است. کوین‌ها از پایه و صفر راه‌اندازی می‌شوند، مانند اینکه برای سیستم شخصی ما از پایه یک سیستم‌عامل نوشته شده باشد.

بلاک‌چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. این مفهوم اولین‌بار با پیدایش پادشاه ارزهای دیجیتال به وجود آمد و از این راهکار برای ذخیره اطلاعات و دارایی کاربران بهره گرفته می‌شود. تفاوت بلاک‌چین با سیستم‌های دیگر در این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم میان همه اعضا شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان حذف، دست‌کاری و هک اطلاعات ثبت شده از بین می‌رود.

بلاک‌چین‌‌ها باهدف خاصی طراحی می‌شود، برای مثال بیت‌کوین بلاک‌چین اختصاصی خود را دارد و یک رمزارز برای ذخیره ارزش به شمار می‌رود که قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های قبلی سایر رمزارزها الهام می‌گیرند و برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. بلاک‌چین اتریوم نیز با همین ایده شکل گرفت. خالق اتریوم «ویتالیک بوترین» با بررسی بیت‌کوین و درنظرگرفتن ضعف‌های آن، رمزارز اتریوم را طراحی کرد که خیلی سریع‌تر و بهتر از بیت‌کوین است. بیت‌کوین، اتریوم، ریپل، لایت‌کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیگر که بلاک‌چین مستقل خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ ها قرار می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

از کوین‌ ها معمولاً به‌عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. در واقع این ارزهای دیجیتال هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به انتقال پول، یک ذخیره ارزش و یا یک واحد که می‌توان بر اساس آن قیمت‌گذاری کرد، اشاره کرد. برای مثال، از ارز بیت‌کوین می‌توانیم برای پرداخت کالا و خدمات استفاده کنیم. با خرید و نگه‌داری این رمزارز می‌توانیم ارزش سرمایه خود را در طولانی‌مدت نه‌تنها حفظ کنیم، بلکه آن را افزایش دهیم. برخی از کوین‌ ها مانند بیت‌کوین هیچ استفاده دیگری به جز پولی ندارند. اما اتریوم چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. اتریوم «ETH» برای انجام معاملات به‌عنوان سوخت تراکنش در شبکه Ethereum استفاده می‌شود. بر روی این شبکه می‌توانیم توکن ایجاد کنیم و برای ارسال یک توکن می‌توانیم از اتر استفاده کنیم که هزینه‌های ماینینگ را فراهم کند.

توکن چیست؟

توکن (Token) به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند؛ بنابراین در دنیای کریپتو تنها چیزی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز می‌کند، داشتن و نداشتن بلاک‌چین اختصاصی است.

در حقیقت توکن استفاده منحصربه‌فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند بلاک‌چین اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند بستری را برای کاربران به وجود می‌آورند که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. برای ایجاد یک توکن حتماً نیاز نیست که کدنویسی را از صفر شروع کنیم بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنیم. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال است. از بزرگ‌ترین توکن ‌های بازار کریپتو می‌توانیم به تتر، چین لینک، دای (Dai) و بت (BAT) اشاره کنیم. برای این‌که متوجه شویم یک ارز دیجیتال توکن است و یا کوین می‌توانیم به صفحه اختصاصی آن در سایت کوین مارکت کپ مراجعه کنیم.

پروژه‌های توکن بخش زیادی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. یعنی کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین که روی آن ساخته شده‌اند پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دیجیتال دای (Dai) که بر بستر « ERC20» است، برای انجام هر تراکنش از کاربران رمز اتر به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

توکن ها چگونه ساخته میشوند؟

روی بستر هر پلتفرم بلاک‌چینی که از قرارداد هوشمند و زبان برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده می‌کند، می‌توانیم توکن جدید را ایجاد کنیم. در حال حاضر 80% توکن‌های بازار بر بستر اتریوم ساخته شده‌اند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس و کازماس قرار دارند.

در ابتدا توسعه دهندگان برای ایجاد یک توکن با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد می‌کنند. سپس با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین پیاده‌سازی می‌کنند. برای مثال زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی آن برای ایجاد توکن ERC-20 نام دارد. توسعه‌دهندگانی که قصد ایجاد توکن جدید دارند باید از این مبنا برای ساخت استفاده کنند.

برای ساخت توکن جدید کمتر از یک ساعت وقت نیاز است و با پرداخت هزینه بسیار کمی انجام می‌شود. اما صرفاً ایجاد یک توکن مبنی بر ارزشمندی آن نیست. آسان بودن مراحل ساخت یک توکن، بستری را برای کلاهبرداران فراهم کرده است. برخی از افراد سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند. بدون اغراق می‌توان گفت که بیش از 90% توکن‌های بازار کاربرد خاصی ندارند و به دنبال خالی کردن جیب‌های کاربران هستند.

انواع توکن بر اساس کاربردها

کوین‌ها به طور معمول یک واسطه‌ای برای پرداخت هستند. برای مثال ارز بیت‌کوین فقط به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزشمند است شناخته می‌شود. در مقابل، توکن‌های موفق هرکدام با یک هدف و کاربرد مهم خلق می‌شوند. برای نمونه، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، باهدف حفظ ارزش سرمایه فعالان در برابر نوسانات بازار به وجود آمده است. توکن‌هایی که خدمات خوبی ارائه می‌دهند و با حضور خود می‌توانند یک نیاز را رفع کنند شانس بیشتری برای دیده‌شدن و جذب سرمایه دارند. توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. این دسته‌بندی صرفاً برای راحت‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و ممکن است یک توکن در دودسته بندی قرار بگیرد.

• توکن کاربردی (Utility tokens)

بیشتر توکن‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. حتی ارزهایی که هدف خاصی از توسعه آنها وجود ندارد نیز در این دسته جایی می‌گیرند. کاربردی بودن به معنی این است که از آنها برای مورد خاصی مانند پرداخت هزینه‌های یک شبکه استفاده می‌شود. برای مثال، ما از توکن لینک (LINK) برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه چین لینک استفاده می‌کنیم. خود اتریوم را می‌توانیم یک ارز دیجیتالی کاربردی برای پرداخت هزینه‌ها در نظر بگیریم.

• توکن امنیتی (Security token)

یکی دیگر از دسته‌بندی انواع توکن‌های ارز دیجیتال، توکن امنیتی یا توکن اوراق بهادار است. این توکن‌ها در حقیقت سهمی از یک دارایی را به خریدار اطلاق می‌نمایند. کاربرد آن دقیقاً مانند اوراق توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ بهادار در بازار واقعی است. با خرید هر توکن اوراق بهادار ما مالک بخشی از کل شرکت عرضه‌کننده این توکن‌ها می‌شویم. از این نوع توکن‌ها بیشتر برای سرمایه‌گذاری بلندمدت استفاده می‌شود زیرا در کوتاه‌مدت خیلی سودده نیستند.

• توکن معاملاتی (Transactional Token)

توکن‌های معاملاتی بسیار رایج هستند و اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند. این ارزها برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند. این نوع ارزها دارای پشتوانه فیزیکی مانند دلار آمریکا هستند.

• توکن حاکمیتی Governance Token

توکن‌های حاکمیتی به‌عنوان برگ رای نیز شناخته می‌شوند. در واقع داشتن این رمز ارزها باعث می‌شود تا بتوانیم در تصمیمات کلان شرکت توسعه‌دهنده آن توکن، حق رأی و تصمیم‌گیری داشته باشیم. از این فرآیند ممکن است در آینده نیز برای رأی‌گیری واقعی استفاده کنیم. معروف‌ترین توکن حاکمیتی رمزارز یونی سوآپ (Uniswap) توکن بومی صرافی غیرمتمرکز یونی سوآپ است که با همین هدف ساخته شده‌است. برخی از این توکن‌ها در دسته توکن‌های کاربردی نیز قرار می‌گیرند زیرا صرافی‌های غیرمتمرکز از توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ این دسته از توکن‌ها بیشتر استفاده می‌کنند.

• توکن مثلی و غیرمثلی

توکن‌ها در میان تمام ارزهای دیجیتال، در ابتدا به دودسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند. به‌طورکلی در اقتصاد یک دارایی یا پول زمانی مثلی یا تعویض‌پذیر به شمار می‌رود که واحدهای آن با یکدیگر قابل تعویض باشند. نمی‌توانیم هیچ‌کدام را از دیگری باارزش‌تر و یا کم‌ارزش‌تر بدانیم. برای مثال، بیت‌کوین، دلار و ریال یک دارایی مثلی هستند. یک اسکناس 50.000 هزارتومانی با یک اسکناس 50.000 هزارتومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً با هم برابر هستند و می‌توانیم آنها را با هم تعویض کنیم.

در مقابل دارایی‌های مثلی، چیزهای غیرمثلی وجود دارد به‌طورکلی می‌توان گفت هر چیزی که توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. تا به اینجا با مفهوم مثلی و غیرمثلی آشنا شدیم حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی می‌رویم. یک توکن غیرمثلی یا nft، یک دارایی دیجیتالی کمیاب و منحصربه‌فرد است که روی بستر بلاک‌چین ذخیره می‌شود. آثار هنری دیجیتالی، آیتم‌های بازی کامپیوتر و اقلام کلکسیونی از انواع توکن‌های غیرمثلی هستند.

هر آنچه باید در مورد تفاوت کوین و توکن بدانید

رشد شارپ و قوی بازار رمزارزها در سال ۲۰۲۱ موجب شد تا افراد زیادی جذب این بازار سودآور شوند. حوزه کریپتوکارنسی مثل بسیاری از حوزه‌ها، شامل بخش‌های تخصصی می‌شود و درک این مطالب برای استفاده بهتر از این بازار ضروری به نظر می‌رسد. اگر کمی با این بازار آشنا باشید حتما نام‌های «کوین» و «توکن» را به کرات شنیداید. اگر از این دست سوالات برای شما پیش آمده است که توکن چیست؟ کاربرد توکن چیست و تفاوت کوین و توکن چیست؟ تا انتهای این مطلب همراه ما باشید تا به ویژگی‌ها و کاربردهای هر کدام از این عبارات بپردازیم.

کوین چیست؟

حقیقت این است که ممکن توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ است افراد تازه‌وارد به حوزه رمزارزها با شنیدن نام کوین و توکن سردرگم شوند و یا این دو را مترادف بدانند. رمزارز یا کوین در واقع نوعی پول دیجیتال است که با استفاده از یک سری الگوریتم‌های رمزنگاری شده ایجاد می‌شود. کوین و توکن شباهت‌های بنیادی زیادی نسبت به هم دارند چرا که از هر دو می‌توانند نمادی از ارز باشند و یا به‌عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین می‌توان کوین‌ها را تبدیل به توکن کرد و برعکس. از تفاوت‌های این دو می‌توان به تفاوت کاربردها اشاره کرد و این که در برخی بازارها و فروشگاه‌ها کوین‌ها مقبولیت دارند ولی توکن‌ها پذیرفته نمی‌شوند.

ویژگی‌های کوین‌ها چیست؟

وقتی که بیت کوین به عنوان اولین کوین بازار معرفی شد، استانداردی را معرفی کرد که بر اساس این معیارها می‌توان کوین و یا توکن بودن یک دارایی را مشخص کرد. هر دارایی که به عنوان انواع کوین پذیرفته شود باید شامل این ۳ ویژگي باشد:

1- روی بلاکچین اختصاصی خود فعال باشد

بلاکچین به پایش و ذخیره‌سازی تمامی تراکنش‌ها می‌پردازد که این موضوع شامل کوین دیجیتال بومی آن شبکه خاص نیز می‌شود. به طور مثال وقتی مبلغی را به صورت اتریوم به شخصی منتقل می‌کنید، تمامی اطلاعات آن در شبکه بلاکچین اتریوم به صورت رمزنگاری شده محفوظ است و تمامی اعضای شبکه می‌توانند از جزئیات آن مطلع باشند.

2- به عنوان پول مورد استفاده قرار بگیرند

ایده اصلی طراحی بیت کوین، معرفی جایگزینی برای پول‌های سنتی بود. وجود جذابیت‌هایی مثل ناشناس بودن و شفافیت بالای شبکه آن باعث ایجاد کوین‌های جدید مثل اتریوم، لایت کوین و… شد. امروزه شما می‌توانید بسیاری از خدمت و کالا‌ها را با استفاده از بیت کوین خریداری کنید. به عنوان مثال شرکت‌های تسلا، آمازون و مایکروسافت از بیت کوین استفاده می‌کنند. همچنین اخیرا در کشور ال سالوادور، بیت کوین کنار دلار آمریکا به ارز رسمی این کشور تبدیل شد.

3- قابلیت ماینینگ یا استخراج دارد

کوین‌ها را می‌توان از دو طریق به دست آورد. یکی از راه‌های قدیمی مورد استفاده برای استخراج رمزارزها، متد اثبات کار (POW) است. از مشکلات این روش مي‌توان به تعداد محدود کوین‌ها در شبکه‌هایی مثل بیت کوین و سخت‌تر شدن فرایند استخراج و همچنین مصرف بسیار زیاد انرژی و آسیب به محیط‌زیست اشاره کرد. این در حالی است که فرایند جدید اثبات سهام (POS) مشکلات روش قدیمی‌تر را حل کرده است.

توکن ارز دیجیتال چیست؟

برای پاسخ به این سوال که توکن چیست باید دانست که برخلاف کوین‌ها، توکن‌های بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و در عوض روی بستر بلاکچین کوین‌های دیگر اجرایی می‌شوند. مثال واضحی از توکن‌های موجود مربوط به توکن‌هایی مثل BAT، BNT، تتر و سایر استیبل کوین‌ها مثل USDC می‌شود که بر بستر بلاکچین اتریوم کار می‌کنند.

تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، تراکنش‌های کوین‌ها توسط بلاکچین انجام می‌شود و توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ این در حالی است توکن‌ها به قراردادهای هوشمند وابسته هستند. قراردادهای هوشمند مجموعه‌ای از کد‌ها هستند که معاملات و پرداخت‌های بین کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قراردادهای هوشمند خود استفاده می‌کند. برای مثال اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کنند. هنگامی که یک توکن خرج می‌شود، آن به صورت فیزیکی از جایی به جایی دیگر منتقل شده است. یک مثال عالی از این حالت توکن‌های غیرقابل‌معاوضه یا همان NFTها هستند. چون این دارایی‌ها خاص و یگانه‌ هستند، تغییر مالکیت در آن‌ها باید به صورت دستی اعمال شود. این توکن‌ها دارایی ارزش معنوی و هنری هستند می‌توان آن‌ها را شبیه به توکن‌های کاربردی دانست با این تفاوت که کسی ملزم به ارائه خدماتی نمی‌شود.

یکی دیگر از تفاوت‌های انواع توکن ها و کوین‌ها می‌توان به چیزی که آن‌ها ارائه می‌کنند مربوط دانست. در حالی که کوین‌ها در حقیقت نسخه‌های دیجیتالی پول هستند، توکن‌ها می‌توانند انواع اسناد یا دارایی‌ها باشند. همانطور که اشاره شد، می‌توان انواع توکن‌ها را با کوین‌ها معاوضه کرد اما ممکن است یک توکن ارزش بسیار بیشتری (مثل سهام یک شرکت) داشته باشد. نکته حائز اهمیت این است که توکن‌ها به دلیل محدود‌یت‌های موجود ممکن است نقدشوندگی یک کوین را نداشته باشند.

نکته جالب دیگر در مورد کوین‌ها و توکن‌ها، سهل بودن فرایند ساخت یک توکن نسبت به کوین‌ها است. برخی از شبکه‌ها مانند اتریوم تمپلیت‌های آماده‌ای را در اختیار توسعه دهندگان قرار می‌دهند که با استفاده از آن هر فرد می‌تواند توکن مختص خود را بسازد و آن را ترید کند. همین موضوع موجب می‌شود که افرادی که دانش تکنیکال بالایی ندارند می‌توانند تبدیل به مارکت میکر شوند. در صرافی‌های غیرمتمرکزی مثل یونی سواپ می‌تواند تعداد زیادی از این توکن‌ها را مشاهده کنید.

جمع‌بندی

همانطور که اشاره شد، تفاوت فاحشی بین توکن و کوین وجود ندارد و اصلی‌ترین تفاوت به مفهوم و نوع کارکرد آن‌ها بستگی دارد که به طور کامل به آن‌ها اشاره کردیم. اگر بخواهیم در یک‌کلام در مورد توکن‌ها و کوین‌ها حرف بزنیم باید گفت که یک توکن نشان‌دهنده‌ این است که شما چه دارایی در اختیار دارید در حالی که یک کوین بیانگر این است که شما قابلیت خرید و یا در اختیار گرفتن مالکیت چه چیزی را دارید. در نهایت برای جمع‌بندی باید گفت که توکن‌ها بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و این در حالی است که کوین‌ها عملکردی شبیه به ارزهای فیزیکی دارند و روی بلاکچین اختصاصی خود اجرا می‌شوند.

آشنایی با دسته‌بندی‌های مختلف رمزارزها؛ راهنمای جامع

اکوسیستم رمزارزها در چند سال گذشته به‌شدت رشد کرده است و این رشد آن‌قدر سریع بوده که برای افراد تازه‌‌وارد درک کاربردهای مختلف رمزارزها ممکن است مشکل باشد. بعد از خواندن این مقاله مدل‌هایی ذهنی خواهید داشت که می‌توانید در مواجهه با پروژه‌های جدید بلاک‌چین از آن استفاده کنید.

دسته‌بندهای مختلف رمزارزها

توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟

کوین‌ها دارایی‌هایی هستند که روی بلاک‌چین خودشان ساخته می‌شوند؛ درحالی‌که توکن‌ها دارایی‌هایی هستند که روی بلاک‌چینی دیگر ساخته می‌شوند. مثالی برای کوین، بیت کوین روی بلاک‌چین بیت کوین و اتر روی بلاک‌چین اتریوم است. مثال توکن نیز تتر است که به‌عنوان توکنی لایه دو روی چندین بلاک‌چین قرار دارد یا توکن‌های یونی سواپ (UNI) و چین‌لینک (LINK) که روی بلاک‌چین اتریوم وجود دارند.

ساختن توکن‌ها روی بلاک‌چین اتریوم بسیار مرسوم است و به این توکن‌ها اصلاحا توکن‌های ERC-20 می‌گویند. بعضی از توکن‌ها پس از اینکه روی بلاک‌چینی گسترش یافتند و تکمیل شدند، روی بلاک‌چین خودشان منتشر می‌شوند. برای مثال، توکن BNB ابتدا روی بلاک‌چین اتریوم ساخته شد و پس از توسعه روی بلاک‌چین محلی‌اش با نام بایننس‌چین منتشر شد.

باید به این نکته توجه کرد که در بسیاری از مقاله‌ها و ویدئوهای منتشر‌شده، این دو واژه اغلب به‌جای هم به‌کار می‌روند؛ ولی در‌حقیقت از‌لحاظ فنی با‌هم تفاوت دارند. تفاوت کوین و توکن امری فنی است؛ اما می‌توانیم آن‌ها را براساس کاربردهایشان به دسته‌های مختلفی طبقه‌بندی کنیم. هرچند کابردهای زیادی برای رمزارزها وجود دارد، دو دسته‌ی اصلی آن توکن‌های بهادار (Security Token) و توکن‌های کاربردی (Utility Token) هستند.

توکن‌های بهادار (Security Token)

منظور از دارایی بهادار، دارایی مالی است که قابل معامله باشد. با «آزمون هاوی» می‌توان به بهاداربودن دارایی پی برد: «قرارداد یا تراکنش یا طرحی که به‌موجب آن شخصی پولش را در شرکتی بازرگانی سرمایه‌گذاری می‌کند و تنها از تلا‌ش‌های بانیِ کار یا شخص سوم انتظار سود دارد و طبق قانون اوراق بهادار آمریکا دارایی بهادار محسوب می‌شود.

• آیا سرمایه‌گذاری مالی انجام شده است؟
• آیا پول در شرکتی بازرگانی سرمایه‌‌گذاری شده است؟
• آیا انتظار سودی وجود دارد؟
• آیا سودها صرفا از محل تلاش‌های بانیِ آن کار یا شخص سومی به‌دست آمده است؟

مثال‌هایی از توکن‌های بهادار در عرضه‌ی اولیه‌ی توکن‌های بهادار (STO) است و از وب‌سایت icholder و coincodex می‌توان فهرست آن‌ها را مشاهده کرد. بیت کوین توکنی بهادار نیست؛ زیرا پولی در شرکتی بازرگانی سرمایه‌گذاری نشده است.

توکن‌ سهامی (Equity Tokens)

توکن سهامی گونه‌‎ای از توکن‌های بهادار است که همانند سهمی سنتی عمل می‌کند و سهام شرکت‌ها یا شخص ثالث یا سرمایه‌گذاری خطرپذیر را شامل می‌شود و ارزشش را از موفقیت یا شکست شرکت به‌دست می‌آورد. همانند سهم‌های دیگر، دارندگان این توکن به‌معنای واقعی کلمه، مالیکت درصدی از سهام شرکت را دارند و از سود سهام شرکت بهره می‌گیرند و حق رأی درباره‌ی آینده‌ی شرکت را دارند. تنها تفاوت برجسته‌ی توکن سهامی با سهام سنتی در شیوه‌ی مالکیت آن است. سهام سنتی در پایگاه‌های داده ثبت می‌شود و گواهی سهام (برگه سهام) دارد و اطلاعات مالکیت توکن سهامی روی بلاک‌چین ذخیره می‌شود.

توکن با پشتوانه‌ی دارایی (Asset-Backed Token)

توکنیزه‌کردن دارایی‌ها آن‌ها را قابل‌معامله می‌کند. به‌جای دادوستد خود دارایی، می‌توان توکن آن را معامله کرد. این کار همانند پول کاغذی است و به‌جای دادوستد طلا، می‌توان کاغذی را معامله کرد که نمایانگر مقداری مشخص از طلا است.

• فلزات گران‌بها:PAXG و DGX دو نمونه‌ی توکن با پشتوانه‌ی طلا است.
• سهام شرکت‌ها: به‌جای دادوستد سهام شرکت‌ها ازطریق کارگزاری‌های شناخته‌شده می‌توان این کار را ازطریق توکن‌های رمزارز انجام داد.توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟
• سایر کالاها: توکن پترو (XPD) ادعا می‌کند که با ذخایر نفت و موادمعدنی پشیبانی می‌شود.
• املاک و مستغلات: چندین توکن وجود دارند که نمایانگر املاک و چندین کشور نیز به‌دنبال عرضه‌ی املاک به‌صورت توکن‌های رمزارز هستند. IHT Coin در این مسیر گام برداشته است؛ اما به‌نظر می‌رسد هنوز آماده‌ی این کار نیست. ایده‌ی توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ این کار بسیار درخورتوجه، اما هنوز به‌خوبی عرضه نشده است.

توکن‌های کاربردی (Utility Token)

توکن‌های بهادار با انتظار کسب سود مستقیم از آن‌ها دادوستد می‌شوند؛ اما درمقابل از توکن‌های کاربردی انتظار می‌رود که کاربرد داشته باشند. برای مثال، توکن فایل کوین (FIL) یا سیاکوین (SIA) برای ذخیره‌سازی فایل و توکن سیویک (CIV) برای تأیید هویت استفاده می‌شود. در دنیای واقعی، گیفت‌کارت‌ها یا بلیت‌های حمل‌و‌نقل عمومی مثال‌هایی از توکن‌های کاربردی هستند. دیگر مثال‌های توکن‌های کاربردی توکن بَت (BAT) و گالم (Golem) است.

توکن غیر‌قابل‌معاوضه (NFT)

«اولین اموجی» اثر بیپل

تمامی کوین‌ها و اغلب توکن‌ها با‌ یکدیگر قابل‌معاوضه هستند. اگر اسکناس یک‌دلاری داشته باشید، فرقی ندارد کدام‌یک را خرج می‌کنید. با‌‌این‌حال‌، اگر آثار کلکسیونی مانند کمیک‌ یا تمبر یا کارت بسکتبال داشته باشید، این آثار باهم تفاوت دارند. اثر مشهور ون‌گوگ با دیگر اثرش متفاوت است. معادل این امر در دنیای رمزارزها در NFTها وجود دارد. ایده این است که فقط‌و‌فقط خودتان می‌توانید آن اثر را داشته باشید.

این ویژگی مخصوصا برای بازی‌های رایانه‌ای جذاب است که در آن بازیکنان هزینه‌ی زیادی برای اشیای نایاب خرج می‌کنند و قراردادن این اشیاء روی بلاک‌چین به بازیکنان امکان می‌دهد روی دارایی‌هایشان نظارت کنند. حتی ممکن است بتوان این NFTها را در بازی‌های مختلف باهم دادوستد کرد.

NFTها بهشت هنرمندان دیجیتال است؛ زیرا می‌توانند آثارشان را روی این بستر بدون نیاز به واسطه‌ها مستقیما دراختیار مخاطبان بگذارند و در‌عین‌حال، مالیکت اثر برای همیشه روی بلاک‌چین دراختیار صاحب اثر یا خریدار آن باقی می‌ماند.

توکن غیرقابل معاوضه (NFT) را می‌توان با استفاه از پروتکل‌های ERC-721 و ERC-1155 روی بلاک‌چین اتریوم ساخت.

استیبل کوین‌ (Stablecoin)

• با وثیقه‌ی پول فیات: پشتوانه‌ی این دسته پول فیات است. مثال‌های آن تتر (USDT) و جمینی دلار (GUSD) با پشتوانه‌ی دلار آمریکا هستند.
• با وثیقه‌ی رمزارز: پشتوانه‌‌ی این دسته رمزارزها هستند و مثال آن دای (DAI) است که پشتوانه‌ی آن اتریوم قفل‌شده در قراردادهای هوشمند است.
• بدون وثیقه (الگوریتمی): این دسته از استیل‌کوین‌ها به قراردادهای هوشمند وابسته هستند که با خریدوفروش استیبل کوین قیمت آن را ثابت نگه می‌دارند.

باید توجه کرد که بعضی از استیبل کوین‌ها درحقیقت کوین نیستند؛ بلکه توکن هستند. دو مثال استیبل کوین، TerraUSD و Steem Dollars و دو مثال استیبل توکن، تتر و USD Coin هستند که هر دو روی بلاک‌چین اتریوم و به‌صورت توکن ERC-20‌ وجود دارند.

ذخیره‌ی ارزش

تنها یک دارایی در این دسته قرار دارد و البته این کوین تصمیم نداشت که در این دسته قرار بگیرد. بیت کوین در اصل به‌عنوان ارزی دیجیتالی طراحی شد؛ اما به‌دلیل هزینه‌های تراکنش زیاد و تغییر در توقعات کاربران موجب شد که به چیزی شبیه طلا یا «ذخایر ارزش» تبدیل شود. منظور از ذخیره‌ی ارزش دارایی‌ای است که در طول زمان ارزشش را حفظ می‌کند. طلا و سایر فلزات گران‌بها ذخایر ارزش هستند؛ زیرا ماندگاری‌شان حتمی است. بیت کوین برای سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود و برای خرج‌کردن مستقیم به‌کار نمی‌رود؛ به‌همین‌دلیل، کاربردهای مستقیم محدودی دارد.

ارز دیجیتال

این دسته همان چیزی است بیت کوین در اصل می‌خواست در آن قرار گیرد؛ اما امروزه مملو از مشتقات بیت کوین است و فناوری‌های جدید در این دسته بر تراکنش‌های ارزان‌تر و سریع‌تر تمرکز دارند. کاربردهای ارزهای دیجیتالی از خریدهای روزمره تا فعالیت‌های عظیم فرامرزی و نقل‌و‌انقالات بین‌بانکی را شامل می‌شود.

باید توجه کرد که تعداد زیادی از موارد قرار‌گرفته در این دسته، قراردادهای هوشمند نیز ارائه می‌کنند؛ اما تاکنون به‌دلیل سرعت تراکنش و استفاده به‌عنوان ارز، در کانون توجه هستند. از عضوهای مهم این دسته می‌توان به ریپل (XRP)، لایت کوین، بیت کوین کش، استلار، بیت کوین اس‌وی، ترا / لونا، دش و هورایزن اشاره کرد.

توکن‌های فرا بلاک‌چینی و مبادله‌ای

این توکن‌ها یا شبکه‌ها در اصل به‌عنوان راه‌حلی برای مشکل ارتباط بین شبکه‌های بلاک‌چین مختلف و دنیای غیربلاک‌چین و انتقال دارایی‌ها بین این موانع اشاره‌شده ایجاد شده‌اند. ازجمله‌ی این توکن‌ها می‌توان به چین‌لینک (LINK)، کاسماس، رِن، آیکان و رِیوِن کوین اشاره کرد.

توکن حریم شخصی

همان‌گونه که از اسم این توکن‌ها مشخص است، این توکن‌ها سعی می‌کنند اندازه‌ی ممکن داده‌های روی شبکه یا تراکنش یا کیف دیجیتال را به‌طورناشناس حفظ کنند. هرچند توکن‌های حریم شخصی بعضی اوقات درمعرض اتهام کمک به فعالیت‌های غیرقانونی قرار دارند، کاربرانی که می‌خواهند حریم خصوصی‌شان را حفظ کنند، کاری نادرست انجام نداده‌اند. مونرو و زی‌کش و ورج (Verge) از جمله‌ی این دسته هستند.

قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (دَپ)

قراردادهای هوشمند قطعا عمومی‌ترین کاربرد را برای بلاک‌چین و رمزارزها ارائه می‌کنند و درهای زیادی را برای اپلیکیشن‌های خاص و ساختارهای مالی می‌گشایند. دَپ یا اپلیکیشن غیر متمرکز (Decentralized Application) برنامه‌ای رایانه‌ای است که روی سیستم رایانه‌ای توزیع‌شده‌ای اجرا می‌شود. دپ‌ها با تکنولوژی دفتر کل توزیع شده (DLT) مانند بلاک‌چین اتریوم محبوب شدند و از آن‌ها اغلب با نام قرارداهای هوشمند نام برده می‌شود. قرارداد هوشمند برنامه‌ای رایانه‌ای یا پروتکل تراکنشی است که به‌صورت خودکار بندهای قرارداد یا توافقی را اجرا و بر آن‌ها نظارت می‌کند. هدف قراردادهای هوشمند کاهش نیاز به واسطه‌های مالی مطمئن است.

• قرض‌گرفتن پول از دیگران یا قرض‌دادن پول به آنان
• خرید استقراضی (Long) یا فروش استقراضی (Short)
• دادوستد کوین‌ها و کسب بهره از حساب‌های پس‌انداز بدون نیاز به واسط مالی متمرکز

در اساس تمامی رمزارزهای حاضر در این دسته تلاش می‌کنند جای اتریوم را توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ به‌عنوان صدرنشین بلامنازع این دسته بگیرند. از دیگر اعضای این فهرست بلندبالا می‌توان به کاردانو، پولکادات، آیاس، الراند، ترون، آوالانچ، نیو، سولانا، اتریوم کلاسیک، ماتیک و. اشاره کرد.

قرض‌دادن و بانکداری و کشت سود

این توکن‌ها روی قرض‌دادن و بانکداری (حساب‌های پس‌انداز) بدون نیاز به اعتماد متمرکزند و کشت سود را ازطریق قرض‌دادن امکان‌پذیر می‌کنند. به‌طورکلی در کشت سود، این توکن‌ها کاربران را به استیک‌کردن به‌معنی قفل‌کردن دارای‌هایشان از سایر شبکه‌ها به شبکه‌ی خود تشویق و درمقابل توکن شبکه‌ی خود را ارائه می‌کنند. ازجمله‌ی این توکن‌ها می‌توان به آوه، میکر، کامپاند، سلسیوس و یرن فایننس اشاره کرد.

توکن‌های بسته‌بندی‌شده یا رپَد (Wrapped Token)

توکن‌های رپد برای این منظور طراحی شده‌اند تا امکان استفاده از رمزارزها را در بلاک‌چین‌های مختلف ایجاد کنند و زمانی‌که کاربر در پلتفرمی در بلاک‌چینی دیگر در حال دادوستد است، مجبور نشود دارایی‌اش را بفروشد. اساسا توکن رپَد گونه‌ای خاص از رمزارزها است که ارزش آن معادل ارزش رمزارزی دیگر است (همانند استیبل کوین). برای مثال، بیت کوین را می‌توان به‌صورت رپَدشده در چندین بلاک‌چین دیگر مانند اتریوم (Wrapped Bitcoin) یا بایننس (Bitcoin BEP2) پیدا کرد. می‌توان از این رپَد بیت کوین‌ ‌ها در دَپ‌های خاص برای سرمایه‌گذاری استفاده و به‌جای نگه‌داری صرف در کیف دیجیتال، از آن کسب سود کرد.

اسب تک‌شاخ نماد صرافی یونی سواپ.

توکن صرافی

این توکن‌ها در اصل با صرافی‌های رمزارزها چه متمرکز (CEX) چه غیرمتمرکز (DEX) در ارتباط هستند. صرافی رمزارز ممکن است توکن خود را بنابه دلایل مختلفی صادر کند که اغلب برای تشویق کاربران آن صرافی است. در کل، اغلب صرافی‌ها از توکن‌های خود برای افزایش نقدینگی صرافی و تشویق به فعالیت‌های مرتبط با دادوستد و تسهیل فرایند حاکمیت در جامعه‌ی کاربران آن صرافی استفاده می‌کنند. صعود و نزول ارزش این توکن‌‌ها به موفقیت صرافی صادرکننده‌ی آن بستگی دارد. بایننس کوین (BNB)، یونی سواپ (UNI)، هوبی توکن (HT)، سوشی سواپ (SUSHI)، پنکیک سواپ (CAKE) و. ازجمله‌‌ی توکن‌های صرافی رمزارز هستند.

تفاوت کوین و توکن چیست ؟ تعریف کوین و توکن؟

افراد بسیاری از اصطلاحات ارز رمزنگاری شده استفاده می‌کنند اما معنای دقیق آنها را نمیدانند؛ مخصوصا در مورد کوین و توکن. برخی از مردم از کوین و توکن به جای یکدیگر استفاده می‌کنند که از نظر فنی درست نیست و باهم تفاوت دارند. در این پست تفاوت کوین و توکن را بررسی خواهیم کرد.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین چیست؟

پروژه‌های کوین به طور معمول از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای رمزپایه الهام می‌گیرند و آنها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاص قرار می‌دهند.

نمونه دیگری از کوین، Ethereum’s Ether (ETH) است که یک کوین native از بستر smart contracts و برای ایجاد برنامه‌های رایانه‌ای با کاربردهای عمومی می‌باشد و با بلاکچین غیرمتمرکز اجرا می‌شود. Ethereum به جای تمرکز بر روی داده‌های مالی، بر داده‌های برنامه دلخواه متمرکز است که می‌تواند از بازی‌ها گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

کوین(سکه) یا ارزهای رمزپایه اغلب تنها یک عملکرد دارند: استفاده به عنوان روش پرداخت. تمرکز بیت‌کوین و بیشتر کوین‌ها بر روی سرعت، ایمنی و مقرون ‌به‌صرفه ‌بودن پرداخت‌ها می‌باشد، در حالی که در درجه اول ارزش استفاده شده برای مبادله خدمات و کالاها را نشان می‌دهد.

.

عملکرد هر کوین فقط بر روی بلاکچین خاص همان کوین می‌باشد. آنها ابتدا از بلاکچین به دنبال عرضه اولیه سکه (ICO) معرفی می‌شوند که به مردم امکان می‌دهد پول بپردازند تا کوین را برای استفاده در بلاکچین به‌دست آورند.

استفاده از کوین در درجه اول به عنوان روش پرداخت خدمات یا کالاهای موجود در بلاکچین است. در حالی که برخی سکه‌ها مانند Ethereum’s Ether نیز عملکردهای دیگری دارند، عملکرد اصلی کوین، نشان دادن ارزش برای پرداخت می‌باشد و بیت‌کوین نمونه اصلی و قابل تشخیص است.

همچنین ممکن است در مورد Altcoins و سایر اصطلاحات مشابه چیزهایی شنیده باشید که می‌توانید در پست مربوط به اصطلاحات بیت‌کوین مطالعه کنید.

توکن چیست؟

اغلب به توکن‌ها کوین‌های دیجیتال گفته می‌شود که صحیح نیست. یک تفاوت عمده وجود دارد! توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول‌ترین پلتفرم رمز بلاکچین Ethereum هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم Ethereum ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

توکن‌ها گوشه‌ای منحصر به فرد از بازار ارزهای رمزپایه را اشغال می‌کنند، جایی که آنها به عنوان توکن‌های “مفید” در اکوسیستم یک برنامه برای ایجاد انگیزه در رفتار خاص یا پرداخت هزینه کار می‌کنند.

کوین‌ها باید از طریق صرافی‌های رمزنگاری با یکدیگر مبادله شوند زیرا روی پروتکل‌های کد متفاوت و غیراستانداردی ساخته شده‌اند. در مورد توکن‌ها برعکس است؛ توکن‌های موجود توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ در Ethereum (به عنوان مثال، ERC-20) می‌توانند از طریق برنامه‌های داخلی در بین یکدیگر و با حداقل اصطکاک مبادله شوند، زیرا آنها بر اساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند.

از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاکچین شخصی خود ندارد، باعث صرفه‌جویی در وقت و منابع آنها می‌شود. آنها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاکچین بومی، می‌توانند با کاربرد خود از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده ، استفاده کنند.

توکن‌ها در برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) ایجاد می‌شوند که توسط یک بلاکچین که بر روی قراردادهای هوشمند مانند Ethereum کار می‌کند، میزبانی می‌شوند. با تأمین اعتبار قرارداد هوشمند با کوین بلاکچین، کاربر مقدار مشخصی از توکن را دریافت می‌کند و به کاربر امکان توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ تعامل را با dApp می‌دهد. dApp که در ازای توکن‌های خود، کوین دریافت کرده است، خدمات خود را با سرمایه جدید و بیشتری توسعه می‌دهد. توکن‌ها معمولاً نوعی ارزش را برای استفاده در dApp یا مربوط به dApp نشان می‌دهند که آنها را آزاد کرده و به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری:

ورود به بازار ارزهای رمزپایه می‌تواند کاری پیچیده و دلهره آور باشد. شاید در مورد بیت‌کوین چیزهای بیشتری شنیده باشید اما در مورد هزاران کوین و پروژه‌های بلاکچین دیگر چه میدانید؟! نزدیک شدن به بازار ارزهای رمزنگاری شده یک کار چالش برانگیز است، اما درک تمایز اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزپایه می‌تواند به شما در مدیریت ریسک و تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

توکن ارز دیجیتال چیست و با کوین چه تفاوتی دارد؟

با ورود به تکنولوژی نوین رمزارزهای دیجیتال با واژه‌های جدیدی نظیر توکن، کوین و . مواجه می‌شوید. در این مقاله ابتدا با بیانی ساده واژه توکن را توضیح می‌دهیم سپس بیان می‌کنیم که تفاوت توکن و کوین در بازار ارزهای دیجیتال چیست.

به گزارش پرسون، با ورود به تکنولوژی نوین رمزارزهای دیجیتال با واژه‌های جدیدی نظیر توکن، کوین و . مواجه می‌شوید.

در این مقاله ابتدا با بیانی ساده واژه توکن را توضیح می‌دهیم سپس بیان می‌کنیم که تفاوت توکن و کوین در بازار ارزهای دیجیتال چیست.

توکن چیست؟

توکن به یک واحد ارزی در یک شبکه بلاک‌چین گفته می‌شود اما با توجه به ویژگی‌های رمزارزها نمی‌توانیم بگوییم که توکن یک نوع ارز دیجیتال است. به عبارتی توکن سهام شرکت‌ها یا پروژه‌های خاصی است که سازندگان، آن را بر بستر بلاک‌چین و از طریق سیستم رمزنگاری شده تولید و عرضه می‌کنند. در واقع توکن نماینده یک دارایی تأیید شده است که ارزشی معادل ارز یا حوله را دارد.

نحوه ساخت توکن

توکن می‌تواند با استفاده از کدهای برنامه‌نویسی و توسط قراردادهای هوشمند و ابزار مربوطه بر روی هر شبکه بلاک‌چین ایجاد شود زیرا بلاک‌چین مستقلی نداریم.

توکن‌ها به سادگی توسط افرادی که تا حدودی در برنامه‌نویسی مهارت داشته باشند، ساخته می‌شود و معمولاً برای برنامه یا پروژه‌های خاصی که به این منظور طراحی شده‌اند کاربرد دارد و توکنی که با این ترتیب ساخته می‌شود فقط برای همان پروژه کاربرد دارد و برای پروژه دیگری قابل استفاده نیست. این پروژه‌ها را اصطلاحاً ICO می‌گویند یعنی عرضه اولیه سکه.

سازندگان توکن علاوه بر هزینه کارمزدی ایجاد توکن در روی بلاک‌چین مورد نظرشان باید برای هر انجام معامله توکن در آن بلاک‌چین نیز هزینه آن را تقبل کنند.

معایبِ سادگی ایجاد توکن

در نهایت تأسف این سادگی ایجاد توکن در بسیاری از مواقع بستر مناسبی برای صیادان فراهم می‌کند تا با ایجاد توکن‌های بی ارزش و بدون کاربرد اقدام به کلاهبرداری کنند و توکن‌های بی ارزش را با پول واقعی مبادله کنند.

مزایای توکن‌ها

استفاده از توکن‌ها موجب صرفه‌جویی در وقت و هزینه می‌شود زیرا سازندگان توکن می‌توانند در هر پلت‌فرم موجود آن را پیاده‌سازی کنند و نیاز به ایجاد بلاک‌چین جدید ندارند.

بلاک‌چین اتریوم از معروف‌ترین پلتفرم‌هایی است که برای پیاده‌سازی توکن‌ها به کار می‌رود و توکن‌هایی که بر روی این پلتفرم‌ها ایجاد می‌شوند به نام ERC20 شناخته می‌شوند. بیش از ۸۰ درصد توکن‌های موجود در بازار بر توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ روی پلتفرم اتریوم پیاده‌سازی شده‌اند.

بسیاری از پروژه‌ها در ابتدا به دلیل نداشتن سرمایه، برای صرفه‌جویی در هزینه و زمان توکن خود را روی بلاک‌چین دیگری مثل اتریوم ایجاد می‌کنند سپس زمانی که می‌توانند سرمایه مورد نظر خود را جذب کنند، شبکه اصلی‌شان را راه اندازی و توکن‌های ایجاد شده را به بلاک‌چین اختصاصی خود منتقل می‌کنند. به طور مثال توکن ترون ( TRX ) در ابتدا به صورت یک توکن اتریومی عرضه شد و بعد از توسعه بلاک‌چین ترون به شبکه اصلی خود منتقل شده است.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند مانند توکن‌های کاربردی، اوراق بهادار، امنیتی یا حاکمیتی و . اما بیش‌تر توکن‌های به کار رفته در دنیای ارز دیجیتال، توکن‌های کاربردی هستند که معمولاً برای استفاده از خدمات، تخفیف و دسترسی به کالا برای پروژه خاص استفاده می‌شوند.

تفاوت توکن و کوین

مهم‌ترین و اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین این است که کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک‌چین مستقل دارند اما توکن‌ها بلاکچین مستقل ندارند و می‌توانند بر روی بلاک‌چین دیگری پیاده شوند.

کوین‌ها رمز ارزهایی هستند که برای خرید و فروش مورد استفاده قرار می‌گیرند اما توکن سهم یک شرکت یا یک پروژه برای استفاده از یک نوع خدمات، تخفیف در بستر و یا دسترسی به کالای مشخصی است.

تفاوت دیگر این دو این است که شما می‌توانید با کوین خودتان یک توکن را خریداری کنید اما نمی‌توانید با یک توکن یک کوین را بخرید.