استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر

کدام گزینه برای خاموش کردن کامپیوتر بهتر است؟

استفاده از گزینه Shut Down رایج‌ترین راه برای خاموش کردن کامپیوتر است؛ اما بد نیست بدانید گزینه‌‌های دیگری نیز وجود دارد و با این حساب قصد داریم ببینیم چرا به جای Shut Down کردن رایانه از Sleep یا Hibernate استفاده کنیم؟ بیشتر کاربران عادت دارند برای خاموش کردن کامپیوتر خود پس از ذخیره تمام کارهایی که انجام داده‌اند، گزینه Shut Down را انتخاب کرده و کامپیوتر را خاموش کنند. خاموش کردن کامپیوتر هیچ اشکالی ندارد، اما راه‌های دیگری نیز برای عدم استفاده از کامپیوتر وجود دارد که با به‌کارگیری آنها می‌توانید در وقت و انرژی صرفه‌جویی کنید.

استفاده از گزینه Shut Down رایج‌ترین راه برای خاموش کردن کامپیوتر است؛ اما بد نیست بدانید استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر گزینه‌‌های دیگری نیز وجود دارد و با این حساب قصد داریم ببینیم چرا به جای Shut Down کردن رایانه از Sleep یا Hibernate استفاده کنیم؟ بیشتر کاربران عادت دارند برای خاموش کردن کامپیوتر خود پس از ذخیره تمام کارهایی که انجام داده‌اند، گزینه Shut Down را انتخاب کرده و کامپیوتر را خاموش کنند. خاموش کردن کامپیوتر هیچ اشکالی ندارد، اما راه‌های دیگری نیز برای عدم استفاده از کامپیوتر وجود دارد که با به‌کارگیری آنها می‌توانید در وقت و انرژی صرفه‌جویی کنید. Hibernate و Sleep دو گزینه کاربردی در این زمینه هستند.این گزینه‌ها در تمام کامپیوترهای امروزی یافت می‌شود. در واقع می‌توان گفت کامپیوترهای امروزی طراحی‌ شده‌اند تا به جای Shut Down کردن، آنها را Sleep یا Hibernate کنیم. این ویژگی‌ها در تمامی کامپیوترها حضور دارند و ویندوز، مک، لینوکس، کروم‌بوک و سایر سیستم‌عامل‌های حاضر در بازار از آن پشتیبانی می‌کنند. با این همه بد نیست بدانیم Hibernate و Sleep چه‌کار می‌کنند؟

بدون شک بارها کامپیوتر خود را Shut Down کرده‌اید. این فرآیند زما‌ن‌بر است و قبل از خاموش کردن نیز حتما باید فایل‌ها و کارهایی که انجام داده‌اید، ذخیره شوند. کامپیوتر شما به هر اندازه هم که از لحاظ سخت‌افزاری قوی باشد، باز هم در حین روشن شدن و راه‌اندازی فرآیندی زمان‌بر را تحمل می‌کند. از طرف دیگر بعد از بالا آمدن باید تمامی نرم‌افزارها و مستنداتی را که نیاز دارید دوباره اجرا کنید.

از طرف دیگر Sleep و Hibernate زمان بسیار کمی از کاربر می‌گیرد. فرآیند Sleep یا Hibernate حتی از Shut Down کردن کامپیوتر نیز راحت‌تر هستند. برای این کار کافی است پس از اینکه کار شما با کامپیوتر تمام شد، درِ لپ‌تاپ را ببندید یا اگر از دسکتاپ استفاده می‌کنید گزینه Sleep یا Hibernate را انتخاب کنید. به این ترتیب در حین Sleep یا Hibernate کردن، نیازی نیست تا نرم‌افزارها و اسنادی را که باز هستند ببندید.پس از این اینکه کامپیوتر به حالت Sleep یا Hibernate وارد شد، با فشردن مجدد دکمه پاور تمام کارهایی که پیش از این انجام داده‌ بودید مثل روز اول خود در سیستم‌عامل شما حضور دارند. از طرف دیگر راه‌اندازی کامپیوتری که به حالت Sleep وارد شده تنها یک یا دو ثانیه زمان نیاز دارد این فرآیند برای Hibernate نیز به نسبت به Shut down چندان زمانی نمی‌برد. با این اوصاف اگر قصد دارید از Sleep یا Hibernate به جای Shut Down استفاده کنید، در اینجا با شیوه کار کردن این دو فرآیند دقیقا آشنا می‌شوید.

پس از انتخاب Sleep، کامپیوتر به حالت استفاده از کمترین حالت انرژی وارد می‌شود و تمامی اطلاعات فعلی خود را در رم ذخیره می‌کند. به این ترتیب برای استفاده از Sleep، پی‌سی حتما باید به برق متصل باشد؛ چراکه در واقع عملا کامپیوتر روشن است، ولی تنها رم برای نگه داشتن اطلاعات انرژی مصرف می‌کند. پس از اینکه کامپیوتر مجددا روشن شد نیز اطلاعات ذخیره شده از روی رم سریعا فراخوانی می‌شوند و در عرض یک یا دو ثانیه کامپیوتر با تمام صفحه‌هایی که باز بوده در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.

از طرف دیگر Hibernate تمامی اطلاعات و صفحه‌های باز کاربر را روی هارد ذخیره کرده و سپس کامپیوتر را Shut Down می‌کند. در این حالت نیازی نیست کامپیوتر به برق متصل باشد؛ چراکه اطلاعات روی هارد ذخیره شده است. پس از اینکه کامپیوتر دوباره روشن شد، اطلاعات ذخیره شده روی هارد دیسک مجدد در حافظه رم قرار می‌گیرد و کامپیوتر با صفحه‌ها و نرم‌افزارهایی که قبلا کاربر استفاده می‌کرده بالا می‌آید. Hibernate نسبت به Sleep برای راه‌اندازی کامپیوتر نیاز به زمان بیشتری دارد. میزان این زمان نیز بسته به سخت‌افزار کامپیوتر و به‌خصوص سرعت هارد دیسک متفاوت است. به این ترتیب اگر از حافظه‌های SSD استفاده کنید نباید زمان چندانی پشت کامپیوتر منتظر بالا آمدن سیستم‌عامل بمانید.

حالا بد نیست ببینیم چگونه می‌توان از Hibernate و Sleep استفاده کرد؟

تمام کامپیوترهای دسکتاپ جدید پس از مدتی بلااستفاده ماندن در حالت Sleep قرار می‌گیرند. اگر مدت عدم استفاده از کامپیوتر به درازا کشید نیز، سیستم‌عامل به‌صورت خودکار به حالت Hibernate وارد می‌شود. تمام لپ‌تاپ‌ها نیز پس از بستن درِ آنها به حالت Sleep وارد می‌شوند. با این حساب با باز کردن درِ لپ‌تاپ از حالت Sleep خارج می‌شوند. بد نیست بدانید مدت زمان مورد نیاز برای فعال شدن Sleep از جانب کاربر قابل‌تنظیم است. برای این کار به قسمت Control Panel وارد شده و گزینه Hardware And Sound را انتخاب کنید، سپس به قسمت Power Options رفته و Change When The Computer Sleeps را برای اعمال زمان دلخواه انتخاب کنید.

می‌توان کامپیوتر را طوری تنظیم کرد که با فشردن دکمه پاور به حالت Sleep وارد شود. برای این کار به قسمت Control Panel وارد شده و گزینه Hardware and Sound را انتخاب کنید، سپس وارد گزینه Power Options شده و دکمه پاور را از منوی Choose What the Power Button Does را برای فعال کردن حالت Sleep با فشردن دکمه پاور انتخاب کنید.

به استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر این نکته نیز توجه داشته باشید که بین حالت‌ Sleep و Hibernate در منوی Power می‌توانید یک گزینه را انتخاب کنید. البته حالت Hibernate باید در ویندوز ۱۰ مجددا فعال شده باشد تا آیکون Hibernate در این قسمت نمایان شود. برای این‌کار به Power Options مراجعه کرده (میانبر با تایپ powercfg.cpl در Run) و مطابق مراحل فوق عمل کنید. استفاده از Sleep مزایای بسیاری دارد و تنها مشکلی که در این حالت ممکن است به‌نظر برسد مصرف باتری است. همان‌گونه که اشاره شد با استفاده از حالت Sleep عملا کامپیوتر را خاموش نمی‌کنیم و برای نگهداری اطلاعات در رم باید به رم کامپیوتر انرژی برسد. این میزان مصرف انرژی در کامپیوترهای دسکتاپ اصلا به چشم نمی‌آید؛ اما در لپ‌تا‌پ‌هایی که از باتری استفاده می‌کنند Sleep باعث می‌شود در مدت‌های طولانی شارژ خالی کند.

خوشبختانه برای این مشکل نیز چاره‌ای اتخاذ شده است و پس از اینکه چند ساعت لپ‌تاپ در حالت Sleep قرار گرفت، برای جلوگیری از تمام شدن کامل باتری، لپ‌تاپ به‌صورت خودکار به حالت Hibernate وارد می‌شود. به این ترتیب می‌توان گفت Sleep برای مواقعی که سرعت عمل زیادی نیاز دارید و می‌خواهید سریعا کامپیوتر به حالت پیش از خاموش شدن برگردد گزینه مناسبی به‌نظر می‌رسد. در هنگام استفاده از Sleep حتما میزان باتری لپ‌تاپ را بررسی کنید تا به اندازه کافی شارژ داشته باشد.

اگر هم نگران مصرف باتری لپ‌تاپ یا برق کامپیوتر هستید به جای Sleep گزینه Hibernate را انتخاب کنید. از آنجایی که Hibernate اطلاعات را در هارد کامپیوتر ذخیره‌سازی می‌کند، نیازی به اتصال به برق یا استفاده از شارژ باتری ندارد. بعضی کاربران بر این باور قدیمی و غلط اصرار دارند که ویندوز حداقل روزی یک بار باید ریست شود تا به خوبی کار کند. این امر در صورت بروز باگ و اشکال‌های نرم‌افزاری منطقی به‌نظر می‌رسد؛ اما ریست کردن هر روزه کامپیوتر چندان دردی را در مجموع از مشکلات ویندوز حل نمی‌کند.

استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر

دیدگاه خود را بنویسید

سلام
یا این تعریف بنظر میاد هر چقدر استاپ اوت بالاتر باشه بهتره چون بشخصه بیشترین ضرر رو از نبستن معلات توی ضرر دیدم
در واقع جلوی کال شدن ما ررو میگیره . درسته؟؟

برام سوال هست که من مثلا 500 دلار در حسابم هست و مدیریت ریسکم میگه که با هر استاپی نهایت 5 دلار از من کسر شود چجوری ممکنه کال اوت بشم ؟؟؟؟ یا کال اوت شدن مربوط به کسانی هست که استاپ نمیگذارند ؟

با سلام. در مثالی که شما ذکر کردید کال مارجین یا استاپ اوت نمیشوید. این موارد برای افرادی هست که با حجم بالا یا بدون استاپ لاس معامله میکنند

متوجه نشدم چرا وقتی استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر 0.1 لات میزنید دو بار پول کم میکنید یک بار 100 دلار و یک بار 125 دلار، مگه به ازای 0.1 میزان 125 درگیر نمیشه؟ خب اینجوری که شد 225 دلار. سوال دوم اینکه چطوری بعد استپ هنوز 100 دلار برامون مونده؟

با سلام آیا بعد از افتتاح حساب در بروکر و تعیین میزان لورج امکان تغییر وجود دارد؟

سلام وققت بخیر
من یک چیزی رو متوجه نشدم، مگر یک لات 100000 واحد از یک ارز (مثلا دلار) نیست؟ چطور 0.1 لات دراینجا 100 دلار نوشته شده؟

سلام. ما چهار نوع حساب فاکسی داریم:
1- حساب با لات استاندارد: در این حساب هر لات معادل 100000 واحد است و 0.1 لات برابر خواهد بود با 10000 واحد
2- حساب با لات میکرو: در این نوع حساب، هرلات معادل 10000 واحد است و 0.1 لات برابر است با 1000 واحد
3- حساب با لات مینی: هرلات در این حساب معادل 1000 واحد است و 0.1 لات برابر است با 100 واحد
4- حساب با لات نانو: هر لات برابر است با 100 واحد. هر 0.1 لات در این نوع از حساب برابر است با 10 واحد
نکته دوم: کلمه “لات” در فارکس دارای دو معنی است:
1- شما باید نوع حساب خود را از بین گزینه های بالا انتخاب کنید. مثلا اگر 15 دلار دارید شما نمی توانید یک حساب استاندارد یا مینی یا میکرو باز کنید و فقط می توانید حساب نانو افتتاح کنید.
2- پس از انتخاب نوع حساب مد نظرتان، حالا شما میتوانید از نسبتهای بالا استفاده کنید. با مثال توضیح میدم: (اعداد موجود در مثال های زیر، ممکن است واقعیت عملی و اجرایی نداشته باشند و فقط برای اموزش استفاده شده اند)
مثلا 350000 دلار دارید. یک حساب استاندارد با اهرم 1 باز مکنید.الان اگه یه معامله با حجم 13 لات بگیرید به حدود یک میلیون استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر و سیصد هزار دلار پول نیاز دارید. چرا ؟ ( دلار 1300000=(یک لات/ 100000 واحد ) * 13لات ). پس نمیتونید این معامله رو بگیرید چون کل پولتون 350000 دلار هست. الان اهرم رو به 500 تغییر میدیم. پولتون میشه 500*350000=175000000 دلار. پس الان معامله رو میگیری.
مقدار پولتون هستش 35000 دلار. اهرم برابر یک هست. یه حساب میکرو باز مکنید. میخواهید 13 لات معامله بزنید. به حدودا 130000 دلار پول نیاز دارید ( دلار130000=(یک لات/10000 واحد)*13 لات ). نمیتونید معامله کنید. اهرم رو به 500 تغییر میدید. پولتون میشه 500*35000=17500000 دلار. معامله رو میگیرید.
موجودی = 3500دلار . اهرم = 1 . حجم معامله مد نظر برابر 13 لات.
پول مورد نیاز: ((یک لات در حساب مینی معادل است با 1000 واحد) * 13لات)=13000 دلار. نمیتونید معامله رو بگیرید. اهرم رو میکنید 500 و حسابتون میشه: 500* 3500 = 1750000 دلار و معامله میکنید.

وقت بخیر
ممنون از مقاله خوبتون
یه سوالی داشتم:
فرمودین هر چه لوریج بالاتر باشه، دیرتر کال مارجین میشیم، پس چطور هست که میگن لوریج بالاتر ریسک معامله رو بالا میبره و با کمترین نوسان خلاف پوزیشن ما، ما کال مارجین میشیم؟
بنده توی این موضوع گیج می زنم

سلام وقت بخیر
لوریج بالا یک فایده مهم داره و اون دیرتر کال مارجین شدن هست. هرچه لوریج حساب شما بالاتر باشه با باز کردن پوزیشن مارجین کمتری درگیر خواهد شد. در نتیجه دیرتر به سطح کال مارجین یا استاپ اوت خواهید رسید.
لذا ما به همه توصیه می‌کنیم بالاترین لوریج ارائه شده توسط بروکر را انتخاب کنند اما از آن استفاده نکنند. بلکه بر اساس اصول مدیریت ریسک پیش بروند. بیشترین ریسک در هر پوزیشن باید یک تا سه درصد بالانس حساب باشد.
البته اگر روی خودتان کنترل کافی ندارید و ممکن است وسوسه شوید و ممکن است طمع کنید و از حداکثر لوریج و میزان لات بالا استفاده کنید بهتر است از همان ابتدا لوریج کمی را برای حسابتان تنظیم نمایید.

سلام و وقت بخیر
اگر درست متوجه شده باشم لوریج اولیه حساب رو هرچه بالاتر انتخاب کنیم بهتره ، اما در اصل مارجین معامله بر اساس حجم لات محاسبه میشه؟ درسته؟ پس همین که از ۰.۰۱ لات استفاده کنیم خودبخود مارجین کمتری درگیر خواهد شد. پس اصولا انتخاب لوریج اولیه نباید تأثیری در معاملات بعدی داشته باشه جز اینکه محدوده نوسان مارجین رو معین کنه…
فقط متوجه نشدم چطور میتونه باعث دیرتر کال شدن بشه؟

قیمت ماشه (Trigger Price) چیست و چگونه تعیین می شود؟

قیمت ماشه یا ترایگر پرایس همان سطح قیمتی است که معامله گر می خواهد توقف ضرر او در آن اجرا شود. گفتیم که به آن قیمت حد ضرر نیز گفته می شود که معمولاً به عنوان درصد قیمت خرید یا فروش معامله گر محاسبه می شود.

برخی از سیستم عامل های معاملاتی به معامله گر اجازه می دهند این قیمت را به صورت درصدی تنظیم کنند (10٪ در مثال بالا) ، در حالی که برخی دیگر از سیستم عامل های معاملاتی به کاربران امکان می دهند رقم دقیق استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر قیمت را وارد کنند (180 دلار در مثال بالا).

با استفاده از قیمت ماشه (Trigger Price)، کاربران نیازی به مراقبت از بازار در تمام مدت و اختصاص تمام زمان خود به نظارت بازار ندارند، در عوض، آنها می توانند پیش نویس سفارشات خود را برای فروش یا خرید در زمان معین انجام دهند که این امر به سودآوری و جلوگیری از ضرر کمک شایانی می کند.

در کنار سفارشات معمول مانند خرید فروش که توسط هر معامله گر در بازارهای مالی استفاده می شود، ثبت سفارشاتی مانند سفارش توقف ضرر (Stop-loss Order) نیز می تواند به سهولت انجام معاملات کمک کند.

سفارش توقف ضرر برای محدود کردن ضرر سرمایه گذار در موقعیت های خاص طراحی شده است. معامله گران با تنظیم یک قیمت ماشه (Trigger Price) در سفارش، از ضرر بیشتر جلوگیری می کنند. البته نوسانات قیمت کوتاه مدت می تواند قیمت ماشه را فعال کند و فروش غیر ضروری را فعال کند.

سفارش توقف ضرر (Stop-loss Order) چیست؟

منظور از دستور یا سفارش توقف ضرر این است که معامله گر از طریق بستر معاملاتی خود دستورالعمل هایی را ارائه می دهد که وقتی قیمت به یک سطح از پیش تعیین شده می رسد یا پایین تر از آن می رود، سیستم باید دارایی او را به طور خودکار بفروشد. در موقعیت های شورت (Short) (وقتی سود خود را از کاهش قیمت بدست می آورید) ، با افزایش قیمت در سطح از پیش تعیین شده، Stop-Loss فعال می شود.

سطح از پیش تعیین شده می تواند یک قیمت یا یک رقم درصدی باشد. اگر رقم قیمت باشد ، قیمتی است که کاربر می خواهد توقف ضرر او اجرا شود. اگر این رقم درصدی باشد، از درصد ارزش خرید یا فروش معامله گر در آن معامله محاسبه می شود.

بیایید یک مثال سریع برای این مفهوم ببینیم. یک معامله گر ارز دیجیتال X را به قیمت 200 دلار خریده است و دوست دارد بیش از 10٪ این مبلغ را از دست ندهد. 10 درصد 200 دلار 20 دلار می شود. معامله گر این ده درصد که معادل ۲۰ دلار است را از قیمت خرید 200 دلار کم می کند و عدد ۱۸۰ دلار به دست می آید. این بدان معناست که اگر قیمت آن ارز دیجیتال به 180 دلار برسد، معامله گر باید ارز دیجیتال خود را بفروشد. این قیمت حد ضرر یا توقف ضرر معامله گر در این معامله خواهد بود.

تفاوت بین stop-Loss و stop-limit چیست؟

تصور کنید یک معامله گر ارز دیجیتال X را دوباره به قیمت 200 دلار خریداری کرده است. هنگامی که معامله گر یک سفارش حد ضرر و زیان با قیمت 180 دلار (Stop Loss) تنظیم می کند، به سادگی این مفهوم را می رساند که به کارگزار خود می گوید: «اگر می بینید کسی این ارز دیجیتال را با قیمت 180 دلار معامله کرده است، ارز دیجیتال x من را بفروشید».

حال ببینیم Stop-Limit چگونه معنای متفاوتی ایجاد می کند؟

در اصل استاپ لیمیت ترکیبی از یک دستور Stop-Loss و یک حد مجاز است. به زبان ساده، استاپ لیمیت گویای این عبارت است که «اگر می بینید کسی ارز دیجیتال x را با قیمت 180 دلار معامله کرده است، این ارز دیجیتال را از سبد من بفروشید، اما هرگز آن را پایین تر از 160 دلار نفروشید».

Stop-Loss و Stop-Limit می تواند به صورت درصد (از قیمت خرید) و به عنوان یک قیمت دقیق تنظیم شود. این گزینه به کارگزار بستگی دارد ، هیچ استانداردی برای این کار وجود ندارد. کارگزاری ها برای سرمایه گذاران حرفه ای یا معامله گران با تجربه معمولاً امکان تنظیم قیمت های دقیق را فراهم می کنند.

چه زمانی از Stop-Loss استفاده می شود؟

موارد بسیاری وجود دارد که کاربران بهتر است و توصیه می شود که از یک دستور توقف ضرر یا حد ضرر استفاده کنند. اما از کجا بدانیم که این همان زمانی است که باید از آن استفاده کرد؟ ابتدا باید بدانیم که هدف اصلی تعیین حد ضرر چیست: نجات معامله گر از ضررهای بزرگ.

به عنوان یک قاعده کلی باید به خاطر داشت که همه معامله گران به جز سرمایه گذارانی که به صورت بلند مدت معامله و سرمایه گذاری می کنند، بهتر است از این تکنیک استفاده کنند. این یک تکنیک بسیار مناسب معاملاتی است. سرمایه گذاران بلند مدت معمولا از حد ضرر استفاده نمی کنند زیرا در بلند مدت نوسانات کوتاه مدتی آنها را آزار نمی دهد و تصمیمات خرید یا فروش خود را در بازه ی طولانی تری تنظیم می کنند.

به استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر کارگیری این تکنیک همچنین به نوع دارایی ای که معامله گر با آن سروکار دارد نیز بستگی دارد (مانند فارکس، سهام و ارز دیجیتال). به طور مثال حد ضرر و زیان با سهولت بیشتری می تواند در بازار سهام نسبت به اوراق قرضه ایجاد شود.

مزایای استفاده از سفارش Stop-Loss و قیمت ماشه (Trigger Price)

مهمترین مزیت سفارش توقف ضرر این است که اجرای آن هزینه ای ندارد. کارمزد عادی و معمول کاربر تنها پس از رسیدن به قیمت ماشه و فروش سهام باید شارژ شود و از او دریافت می شود.

یک مزیت دیگر در سفارش توقف ضرر این است که اجازه می دهد تصمیم گیری معامله گر در خصوص خرید و فروش از هرگونه تأثیر عاطفی آزاد و جدا باشد. مردم تمایل دارند عاشق سهام یا ارز دیجیتال خود شوند. به عنوان مثال، آنها ممکن است این باور غلط را همیشه در ذهن داشته باشند که اگر فرصت سرمایه گذاری در دارایی دیگری را به خود بدهند قطعا پشیمان خواهند شد یا دوباره به دارایی قبلی خود باز خواهند گشت. اما در واقعیت، این تاخیر در تصمیم گیری ممکن است استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر فقط باعث افزایش ضرر شود.

صرف نظر از اینکه معامله گر از چه نوع سرمایه گذاری باشد، باید بتواند به راحتی دلیل خرید و نگهداری دارایی خود را تشخیص دهد. معیارهای یک سرمایه گذار کوتاه مدت با معیارهای یک سرمایه گذار بلند مدت متفاوت خواهد بود، که این ها نیز با معیارهای یک معامله گر روزانه متفاوت هستند. مهم نیست که چه استراتژی ای انتخاب شده است، استراتژی فقط در صورتی جواب می دهد که معامله گر به استراتژی پایبند باشد. بنابراین ، اگر یک سرمایه گذار سخت گیر در خرید و نگهداری یک دارایی باشد ، سفارشات حد ضرر و زیان و قیمت ماشه او در این مرحله بی فایده است. اما در پایان، اگر قرار است یک سرمایه گذار در مسیر خود موفق باشد ، باید از استراتژی خود اطمینان کامل داشته باشد. این به این معنی است که برنامه و استراتژی خود را ادامه دهد. مزیت سفارشات حد ضرر این است که آنها می توانند به کاربر کمک کنند تا در مسیر خود باشد و مانع از مداخله احساسات او شود.

سرانجام، مهم است که درک کنیم تعیین سفارشات ضرر و زیان و قیمت ماشه تضمین نمی کند که در بازارهای مالی درآمد کسب کنیم. معامله گر هنوز هم باید علاوه بر استفاده از این تکنیک، تصمیمات هوشمندانه در مورد سرمایه گذاری بگیرد. اگر این کار را نکند ، به همان اندازه که این تکنیک ضرر او را متوقف می کند، از راه دیگری ضرر خواهد کرد (فقط با سرعت استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر بسیار کندتر).

سفارشات توقف ضرر و زیان به طور سنتی به عنوان راهی برای جلوگیری از ضرر در نظر گرفته می شود. با این حال ، استفاده دیگر از این ابزار، قفل کردن سود است. در این حالت، گاهی اوقات از دستورات توقف ضرر به عنوان ” trailing stop” یا توقف عقب افتادن یاد می شود. در اینجا ، سفارش ضرر و زیان در درصدی کمتر از قیمت فعلی بازار تنظیم می شود (نه قیمتی که آن را خریداری کرده اید). قیمت توقف ضرر با نوسان قیمت دارایی تنظیم می شود و تغییر می کند (چون به صورت درصدی تنظیم می شود). مهم است که به خاطر داشته باشید که اگر ارزش یک دارایی صعود کند، یک سود بالقوه به دست می آید. اما کاربر هنوز تا وقتی که دارایی را بفروشد پول نقد را در دست ندارد. استفاده از یک trailing stop به معامله گر اجازه می دهد تا سود او ادامه یابد، در حالی که در عین حال، حداقل سود واقعی تحقق یافته را نیز تضمین می کند.

در ادامه برای درک بهتر این مثال را در نظر بگیرید: فرض کنید معامله گر یک دستور trailing stop برای 10٪ زیر قیمت فعلی تعیین کرده است و دراریی او در طی یک ماه به 30 دلار افزایش می یابد. سفارش trailing stop در هر سهم 27 دلار (30 دلار – (٪10* ۳۰دلار)) = 27 دلار قفل می شود. از آنجا که این پایین ترین قیمتی است که دارایی در آن فروخته می شود ، حتی اگر دارایی یک افت غیر منتظره داشته باشد، معامله گر ضرر نمی کند.

البته ، به خاطر داشته باشید که دستور ضرر و زیان همچنان یک سفارش در بازار است و به سادگی در حالت خاموش باقی می ماند و فقط با رسیدن به قیمت ماشه فعال می شود. بنابراین ، ممکن است قیمتی که فروش معامله گر در آن انجام می شود کمی متفاوت از قیمت ماشه تعیین شده باشد.

معایب سفارشات توقف ضرر

گفتیم که یک مزیت سفارش توقف ضرر این است که معامله گر نیازی به نظارت بر عملکرد روزانه دارایی خود ندارد. این راحتی به خصوص هنگامی که معامله گر در تعطیلات به سر می برد یا در شرایطی است که مانع نظارت بر دارایی خود برای مدت طولانی می شود، بسیار مفید است. اما عیب اصلی این ویژگی این است که نوسان کوتاه مدت قیمت سهام می تواند حد ضرر را فعال کند. نکته کلیدی حل این مشکل، انتخاب درصدی حد ضرر است که به سهام اجازه می دهد روز به روز نوسان داشته باشد و در عین حال از خطر نزول هرچه بیشتر جلوگیری می کند. تعیین سفارش توقف ضرر 5٪ در دارایی هایی که سابقه نوسان 10٪ یا بیشتر در یک هفته را داشته باشد ممکن است بهترین استراتژی نباشد و به احتمال زیاد معامله گر در کارمزد دریافت شده حاصل از اجرای سفارش توقف ضرر، ضرر خواهد کرد.

هیچ قانون درست و سریعی برای تعیین حد ضرر وجود ندارد. تعیین این عدد کاملا به سبک سرمایه گذاری فردی هر معامله گر بستگی دارد. یک معامله گر فعال ممکن است از حد ضرر 5٪ استفاده کند ، در حالی که یک سرمایه گذار بلند مدت ممکن است 15٪ یا بیشتر را انتخاب کند.

یکی دیگر از معایب این روش که باید بدانید این است که هنگامی که دارایی به قیمت ماشه خود رسید، سفارش توقف ضرر به یک سفارش باز تبدیل می شود. بنابراین ممکن است قیمتی که دارایی در آن فروخته می شود بسیار متفاوت از قیمت ماشه که توسط معامله گر تعیین شده، باشد. این واقعیت به ویژه در یک بازار پر سرعت و پر نوسان مانند ارزهای دیجیتال که قیمت دارایی ها می تواند به سرعت تغییر کند، صادق و در عین حال پر ریسک است.

محدودیت دیگر در مورد سفارش توقف ضرر این است که بسیاری از کارگزاران به معامله گران اجازه نمی دهند در برخی از اوراق بهادار مانند سهام تابلوی OTC سفارش توقف ضرر ایجاد کنند.

علاوه بر موارد گفته شده، سفارشات توقف ضرر محدود خطرات بالقوه بیشتری نیز دارند که معامله گران باید با توجه به هر دارایی و میزان استفاده بهتر از گزینه توقف ضرر نوسان و دامنه تغییرات آن، نسبت به تنظیم یا عدم تنظیم قیمت ماشه، تصمیم درستی اتخاذ کنند.

شرح پارامترها

قیمت ماشه / ماشه (Trigger Price/ Trigger): هنگامی که آخرین قیمت معامله شده به Trigger Price/ Trigger رسید ، سفارش از پیش تعیین شده اجرا می شود.

قیمت سفارش (Order price): قیمتی که کاربران برای قرارداد خرید و فروش وارد می کنند. هنگامی که آخرین قیمت معامله شده به Trigger رسید ، سیستم به طور خودکار سفارش را در Order Price از پیش تعیین شده در دفتر سفارشات انجام می دهد.

مبلغ قرارداد (Contracts Amount): مقدار یا حجمی که کاربران برای فروش / خرید قراردادها وارد می کنند. هنگامی که آخرین قیمت معامله شده به Trigger رسید، سیستم بطور خودکار سفارش این حجم از قراردادهای از پیش تعیین شده را در دفتر سفارش ثبت می کند.

اکنون با یک مثال مفهوم پارامترها را روشن می کنیم:

یک کاربر دارای 100 عدد قرارداد سه ماهه ارز دیجیتالی با موقعیت Long، با متوسط قیمت موقعیت باز 12000 USD است. او فکر می کند حمایت مهم و کلیدی نزدیک به 10000 دلار باشد. اگر قیمت به زیر 10000 دلار برسد ، افت زیادی خواهد داشت. برای جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر ، کاربر می تواند از تکنیک Trigger Order برای جلوگیری از ضرر استفاده کند.

حال با جزییات ببینیم این روش چگونه پیاده سازی می شود:

متد سفارش شماره ۱: انتخاب ” Trigger order ” تعیین قیمت ماشه 10000 دلار ، و برنامه ریزی برای فروش 100 عدد قرارداد برای موقعیت Long (تعداد قرارداد) با 9980 دلار (قیمت سفارش) ، پس از وارد کردن اعداد، مرحله بعد کلیک کردن روی ” Close Long”برای ثبت سفارش. هنگامی که آخرین قیمت معامله شده به 10000 دلار برسد ، سیستم سفارش Trigger را اجرا می کند و آن را با قیمت 9980USD ، یعنی سفارش Limit Order به بازار می فروشد.

متد سفارش شماره ۲: انتخاب ” trigger order” ، تعیین قیمت ماشه 10000 دلار و انتخاب سطح قیمت مورد نظر از میان 5 قیمت برتر (top 5 optimal BBO price) یا 20 قیمت برتر (top 20 optimal BBO price) و سپس کلیک بر روی گزینه “Close Long “و سپس منعقد کردن قرارداد. وقتی آخرین قیمت معامله شده به 10000USD رسید ، سیستم سفارش Trigger را اجرا می کند و در اسرع وقت با قیمت BBO انتخاب شده سریع معامله می کند تا قیمت بازار را از دست ندهد.

چگونگی بررسی وضعیت سفارش

پس از تنظیم و بستن قرار دادن سفارش ماشه (Trigger Order)، کاربر می تواند سفارش را در بخش “” Open Orders – Trigger Orders پیدا کند تا وضعیت سفارش را بررسی کند.

نکات مهم

1. هنگامی که قراردادهای مورد نظر در مرحله تحویل ، تسویه حساب یا تعلیق قرار دارند ، کاربران نمی توانند سفارشات ماشه را راه اندازی کنند ، این بدان معنی است که عملکرد سفارش ماشه فقط برای قراردادهای وضعیت معامله (trading-status) موجود است.
2. برای سفارشات ماشه محدودیت سفارش وجود دارد. هنگام عبور از حد سفارش آن نوع قرارداد ، کاربران نمی توانند سفارشات ماشه را چندین بار برای یک نوع قرارداد ثبت کنند.
3. هنگامی که آخرین قیمت معامله شده به “Trigger” رسید، سفارش از پیش تعیین شده اجرا می شود. اما اگر قیمت سفارش از پیش تعیین شده در محدوده قیمت نباشد (یعنی کاربران یک قیمت خرید بالاتر از بالاترین قیمت خرید یا یک قیمت فروش پایین تر از پایین ترین قیمت فروش تعیین کنند)، در این صورت ، سفارش ماشه شکست می خورد .
4. ممکن است سفارشات ترایگر به دلیل نوسانات شدید ، محدودیت قیمت ، محدودیت موقعیت ، حاشیه ناکافی ، نبود موقعیت کافی برای بستن قرارداد، وضعیت غیر عادی ، مشکلات شبکه یا سایر مشکلات سیستم فعال نشود.
۵. قبل از اینکه سفارش فعال شود و تا زمانی که سفارش ماشه در موقعیت های باز / بسته شدن با قیمت و مقدار سفارش از پیش تعیین شده آغاز شود حاشیه یا موقعیت های دیگر مسدود نمی شوند.
۶. هنگامی که سفارش ماشه فعال شد ، به سفارش محدود منتقل می شود و در سفارش دفتر کل با قیمت از پیش تعیین شده توسط کاربر قرار می گیرد.

لطفا توجه داشته باشید که امکان انجام موفقیت آمیز سفارش ماشه، کاملا بستگی به شرایط بازار در آن زمان دارد که آیا می توان در آن موقعیت سفارش را با موفقیت انجام داد یا خیر.

نحوه خاموش کردن ماشین اتومات

نحوه خاموش کردن ماشین اتومات سوال خیلی از دارندگان این خودرو هاست. امروزه ماشین های اتوماتیک که قبلاً تنها در بین رانندگان مسن و کسانی که قادر به رانندگی با خودرو دستی نبودند محبوبیت زیادی پیدا کرده بودند ، عادی شده اند.

رانندگی با آنها نه تنها راحت تر و آرامش بخش تر نسبت به خودروهای دستی است ، بلکه در برخی موارد می توانند از نظر مصرف سوخت بهتر بوده و هزینه نگهداری و تعمیر گیربکس اتوماتیک آنها نیز درصورت رسیدگی کمتر می باشد.

اگر قبلاً خودروی اتوماتیک رانندگی نکرده اید ،رانندگی و نشستن پشت فرمان بسیار آسان است و به دلیل عدم وجود پدال کلاچ و مجموعه ای از گزینه هایی که برای تعویض دنده باید انجام میدادید دیگر نگران نباشد که رانندگی بسیار ساده شده است.

معنی حروف دسته دنده اتوماتیک

اکثر گیربکس های اتوماتیک دنده های "P" (برای پارک) ، "R" (دنده عقب) ، "N" (خلاص) و "D" (رانندگی) را دارند و تنها باید انتخاب کنید کدام حالت را نیاز دارید.

پارک فقط در مواقعی که متوقف شده اید و از ماشین میخواهید پیاده شوید استفاده میشود. این کار گیربکس را "قفل" می کند و از چرخش آن جلوگیری می کند (اما هنگام پارک نیز باید ترمز دستی را فشار دهید).

دنده عقب همانطور که می گوید عمل می کند - زمانی که می خواهید به عقب برانید باید انتخاب شود.

خلاص همان خلاص در دنده دستی است. هنگام حرکت انتخاب نمیشود - در صورت توقف کوتاه مدت می توان از آن (همراه با ترمز دستی) استفاده کرد.

رانندگی دنده ها را به طور خودکار انتخاب می کند و به خودرو اجازه می دهد به جلو حرکت کند.

برخی گیربکس های اتوماتیک نیز به شما این امکان را می دهند که دنده یک یا دو را انتخاب کنید.

این قابلیت در مواردی که می خواهید از گیربکس برای کاهش سرعت استفاده کنید - مانند رانندگی در یک تپه شیب دار ، کمک می کند.

داشتن این گزینه همچنین به پایین نگه داشتن دور و جلوگیری از چرخش چرخ ها هنگام دور شدن در شرایط خاص کمک می کند.

به عنوان مثال هنگام حرکت در شرایط برفی یا یخبندان ، گاهی اوقات توصیه می شود که در دنده دو حرکت کنید تا در صورت بارش برف ،از لغزش چرخ ها جلوگیری شود - برخی از اتوماتیک نیز دارای "حالت زمستانی" هستند که از این مورد مراقبت می کند.

رانندگی با خودرو اتومات به این معنی است که فقط 2 پدال وجود دارد: گاز و ترمز و پدال کلاچ دیگر وجود ندارد.

مراقب باشید که به طور غریزی پدال ترمز را همانند هنکام رانندگی با خودرو دستی فشار می دادید فشار ندهید! این منجر به توقف ناخواسته شده و خطرناک است.

نحوه روشن و خاموش کردن خودرو اتومات

اگرچه استفاده از گیربکس های اتوماتیک به طور کلی بسیار آسان است ، اما هنگام رانندگی و توقف ممکن است سردرگمی بوجود آید.

وقتی سوار بر خودرویی با گیربکس اتوماتیک می شوید ، باید آن را از حالت "پارک" خارج کنید.

پای چپ خود را روی پدال سمت راست (ترمز) بگذارید و به سمت پایین فشار دهید ، با استفاده از کلید یا دکمه استارت خودرو را روشن کنید و (در حالی که پای شما روی ترمز است) ، دنده را به 'D' (در صورت تمایل) حرکت دهید.

با برداشتن پای خود از ترمز باعث می شود که اکثر خودروهای اتوماتیک به جلو حرکت کنند- این امر برای پارک کردن یا در ترافیک حرمت با سرعت کم کمک می کند.

پس از حرکت ، گیربکس دنده مناسب را برای موقعیت انتخاب کرده و تمام کارهای سخت را برای شما انجام می دهد.

هنگامی که مسیر مورد نظر رو پیمودید و خودرو متوقف شد

چپای خود را روی ترمز نگه دارید و دنده را در "N" قرار دهید.

ترمز دستی را بکشید ، ترمز را رها کنید تا خودرو کاملاً روی ترمز دستی قرار بگیرد.

دنده را در "P" قرار دهید (اکثر دنده های خودروها هنگام رفتن به "P" نیازی به ترمز ندارند، اما ممکن است خودرو شما متفاوت باشد متفاوت باشد)

موتور را خاموش کنید.

مرحله 2 و 3 برای جلوگیری از قرار گرفتن وزن خودرو روی دنده پارکینگ در گیربکس است.

۲ روش آسان برای اضافه کردن تریلینگ استاپ لاس در متاتریدر ۴

آیا به عنوان کاربر متاتریدر ۴، لازم است یک تریلینگ استاپ لاس (حد ضرر متحرک) به سفارشات خود اضافه کنید؟ اگر اینطور است، خوش شانس هستید! در این مقاله من می‌خواهم دو روش ساده برای اضافه کردن یک تریلینگ استاپ لاس MT4 (متاتریدر ۴) به شما نشان دهم. تریلینگ استاپ لاس یکی از بخش ‌های اصلی در بسیاری از سیستم‌ های معاملاتی است. تریلینگ استاپ لاس از شما در برابر ضررهای غیر ضروری محافظت می‌کند، و می‌تواند به شما کمک کند تا حرکت‌ های بزرگ قیمت را در زمان بی ‌ثباتیِ بازار کنترل کنید. استفاده از تریلینگ استاپ لاس برای همه تکنیک ‌های معاملاتی مناسب نیست. تریلینگ استاپ لاس در تکنیک‌ های اسکالپینگ بهتر عمل می‌کند، اما بسیاری از معامله ‌گران ترجیح می‌ دهند در جایی که معمولاً سود می‌برند، یک تریلینگ استاپ لاس اضافه کنند.

روش استفاده از تریلینگ استاپ لاس MT4

اولین روش، استفاده از برنامه تریلینگ استاپ MT4 است. برای انجام این کار، فقط کافی است در پنجره “ترمینال” (که با کلید میانبر Ctrl + T باز میشود)، بر روی سفارشی که می‌خواهید تریلینگ استاپ لاس را به آن اضافه کنید، کلیک راست کنید. گزینه “تریلینگ استاپ” را انتخاب کنید. مقدار دلخواه تریلینگ استاپ خود را از منوی از پیش تعیین شده انتخاب کرده یا گزینه “سفارشی” را انتخاب کنید. توجه: ارزش هر نقطه یک دهم یک پیپ است، بنابراین برای افزودن یک تریلینگ استاپ ۱۰ پیپی به سفارش خود، باید مقدار مخصوص ۱۰۰ پیپ را وارد کنید. با استفاده از تریلینگ استاپ MT4، وقتی قیمت به نفع شما و با توجه به مقدار پیپی که تنظیم کرده‌ اید حرکت می‌کند، توقف ضرر شما عملاً به نقطه سر به سر رسیده است. از طرف دیگر، وقتی قیمت به نفع شما حرکت می‌کند، توقف ضررتان به همان مقدار حرکت می‌ کند. مثال: وقتی شما یک تریلینگ استاپ سفارشی به ارزش ۲۰۰ پوینت تعیین می‌کنید، به شما یک تریلینگ استاپ ۲۰ پیپ می‌دهد. اگر قیمت، ۲۰ پیپ به نفع شما حرکت کند، توقف ضرر شما به نقطه سر به سر می‌رسد. اگر هیچ پوینت جدیدی بدست نیاید، توقف ضرر شما جابجا نخواهد شد. اگر قیمت همچنان به نفع شما حرکت کند، توقف ضررتان تا ۲۰ پیپ بعد قیمت ادامه خواهد داشت. اگر قیمت در نهایت ۴۰۰ پوینت (۴۰ پیپ) به نفع شما حرکت کند، توقف ضررتان در ۲۰+ پیپ خواهد بود (۴۰ پیپ به نفع شما منهای ۲۰ پیپ تریلینگ استاپتان). هنگام استفاده از این روش، نمی‌توانید توقف ضرر خود را به نقطه سر به سر واقعی برسانید زیرا نمی‌توانید مقدار مشخصی پیپ (مثلاً ۲ یا ۳) را برای تأمین هزینه‌ های معاملاتی خود بدست آورید. همچنین لازم به ذکر است که تریلینگ استاپ MT4، به باز بودن پلتفرم معاملاتی ‌تان متکی است. این کار مثل یک توقف ضرر عادی نیست و توسط سرور کارگزار شما انجام نمی‌شود. با استفاده از EA، یک تریلینگ استاپ لاس به متاتریدر ۴ اضافه کنید به نظر من EA ها یا همان Expert Advisors، روش تقریباً بهتری برای اضافه کردن یک تریلینگ استاپ لاس MT4 هستند. تعداد زیادی اکسپرت ادوایزرِ (EA) مدیریت معاملات وجود دارد که می‌توانند تریلینگ استاپ‌ ها را برای شما کنترل کنند. موردی که من برای اینجا انتخاب کردم، در مقایسه با سایر EA های مدیریت معاملاتی، نسبتاً ساده‌ تر است و این سادگی می‌تواند خوب باشد. EA که من بارگذاری کرده‌ ام، یک تریلینگ استاپ ساده را با چند آپشن بیشتر نسبت به تریلینگ استاپ MT4 اصافه میکند. همچنین یک ویژگی در آن وجود دارد که باعث می‌شود حتی هنگام قفل کردن مقدار مشخصی پیپ (که می تواند برای تأمین هزینه اسپرد و یا کمیسیون شما مفید باشد) ، توقف ضررتان به نقطه سر به سر برساند. برای استفاده از هر EA که سطوح معاملاتی شما را تنظیم می‌کند، باید اجازه معامله خودکار بدهید. برای کار با این EA و اکثر EA های دیگر، باید واردات DLL را نیز مجاز کنید. تنظیمات پیش‌فرض پلتفرم متاتریدر ۴ شما باید به این صورت باشد. برای بررسی تنظیمات، به بخش “گزینه ها” بروید (با استفاده از کلیدهای میانبر Ctrl + O یا از قسمت گزینه‌ها > ابزار). مطمئن شوید که در تب “اکسپرت ادوایزر”، تیک “اجازه معامله خودکار” و “اجازه واردات DLL” زده شده باشد (تصویر بالا را ببینید). توجه: شما همچنین می‌توانید این تنظیمات را در تب “پر کاربرد” EA اعمال کنید، اما تنظیم آن از طریق EA باید هر بار که EA به نمودار اعمال می‌شود، انجام شود.